Deze memories  zijn los van elkaar te lezen . Het is maar net hoe het me is ingevallen en ik het meteen heb vastgelegd

                   Ons geboortehuis  Kaldenkerkerweg 30 Venlo                          Het was een mooie straat met Linde bomen  aan weerszijden  die staan er nu ook maar jonkies.  Op een oorlog foto van de kaldenkerkerweg zag ik ook al jonge  linde bomen dus al 2 3 keer vervangen Naast ons woonde de Muijsersjes   met een verf en glaszaak in de stad. daarnaast  een sigaretten en kapperszaak klabbers en flos ,daarnaast van Hoorn ik geloof een soort  Palte zaak en daarnaast de bakker Hermans . Rond Sinterklaas mochten we wel eens met een lepel door het speculaas deeg in een heel grote pan/kuip o wat rook het daar heerlijk  morgens als ik Jetje ging halen om naar de Monte Sorie te gaan . Links van ons van af de foto,s te zien waren kantoren en daarachter Sanders meubelen met ook 7 kinderen wij 6 en Muijsers 7. We hadden een brede stoep waar je heel goed op kon hinkelen, touwtje springen en de jongens reden er met een zelfgemaakte skelter op van hout het onderstel kwam dan van een oude kinderwagen achteraan was een inkeping voor een stok om hem vooruit te duwen  en de gene die er in zat had een touw en de voorwielen om te sturen.  Dat ging natuurlijk vaak mis  bij een flink vaartje  en vloog dat ding het fiets pad op .Geen probleem want daarachter was een zeer ruime parkeer plaats en daar achter pas de weg.Aan de overkant schuin tegen over ons  was een pissoir dat kon behoorlijk stinken, een eindje verder op was het station  waar ik in de kelder bij de fietsen man soms een leeg geleurd blokje kreeg waar de nummertjes op stonden van de fietsen die er gestald werden                                                      Raar want mijn vader  had a'viertjes in de zaak allle kleuren  maar daar mocht je nooit aan komen en dat haalde ook niemand in z,n hoofd om dat "toch wel te doen.  Na het avond eten mochten we nog aan de achterkant van de kaldekerkerweg nog potje stampen verstoppertje spelen  of met de fiets kar een eindje  van Sanders meubelen  die vaak niet op zijn plaats werd terug gezet .De voordeur was altijd open of met  een dranger open te duwen  vaak nachts niet eens afgesloten            We hadden denk ik  het smalste huis wel het fraaist versierd ook binnen met ornamenten binnen binnen en buiten plafonds met engeltjes en druiven ranken  Alles in de gangen was van witte marmer ook de lambrisering, dat was veel poetsen.  Kolen moest je in de kelder halen en als je knoeide dan had je een probleem.  Om de koperen haard was een zwarte marmeren mantel waarop een Maria beeld stond en we avonds  knielen om een gebedje op te zeggen. Bij de buren hadden ze zwart marmer  met langs de wanden van de eerste trapjes prachtig grote schilderijen met wilde paarden waar ik jaloers op was . Bij Besters hadden ze rood grijs marmer en een heel leuk rond balkon  Helemaal boven sliep ik met mijn zusje en een dienstmeisje  daarnaast  met het piepkleine raampje Sjaak en Leo en Baer in een groot 2per. bed.Winters  bloeide er bloemen op de ruiten  en waren de kapokke dekens soms vochtig  en kregen we een kruik mee . Aan de achterkant van het huis sliep Henk op een klein kamertje naast een opberg zoldertje met hutkoffers en koffers. Op de overloop stond een kleerkast met denk ik wel al onze kleren erin.   Bij het balkon was de voorkamer, een door zon kamer  waar in het midden schuifdeuren waren met prachtige ramen  waar van ik er nu nog een heb. In het dikke glas is een voorstelling met een vijver met een prieeltje waar een pauw opzit. Naast de zitkamer was een speelkamer met een boekenkast waar ik nooit speelde maar altijd opruimde.  Ooit ben ik eens met er op te kruipen met boeken kas en al omgevallen. Heb daar nog een raar lid teken van  boven mijn r.oog en een deukje in het bot Er was een erker  met prachtige glas en lood raampjes in alle kleuren  waar ik vak zat op een kinderstoel te wachte tot papa terug kwam van het voetballen of keek naar de bierwagen door een dikke knol getrokken  Het paard van Gent en Loos . De groente boer de kolenboer en niet te vergeten de lompe boer met een klein zwart pony  Volgens mijn Vader kon ik eerder paardje zeggen dan Pappa en werd dan reuze enthousiast.Tussen de voorkamer en de speelkamer was een grote boog waar een aquarium stond  een grote vinger plant een ficus  en een of andere klimmer.Zo had mijn moeder altijd voeling met ons als ze aant strijken stoppen of wat weet ik aant doen was. In het midden gedeelte was  een piano en  een naaimachine  daarachter de eettafel  met een lange houten bank met kleppen waar de schoenen in lagen  de piama's   en de pantoffels en kruiken inlagen.      Aan de achterkant  was de keuken met een geiser en een graniet  aanrecht waar ik vies van was omdat er hier en daar steentjes uit waren en  tegeltjes uit de bak Afwassen werd er in een zinken teil gedaan en zaterdags  gingen we een voor een in de badkuip als het personeel weg was. Eerst de meisjes en dan de jongens er kwam dan steeds een keteltje warm water bij  zodat het bijna overliep en moest er dan een emmertje uit met zo veel mogen lijk grijze zeep dat er dan op dreef We hadden waterig ijskoude  shampoo van swartskopf waardoor het water schoner bleef in mijn verbeelding .Wat was ik blij toen een vriend van mijn vader een soort douche onder de trap maakte. Na het baden mochten we winters lekker opdrogen  voor de haard in een grote hand doek  en om ons heen  een drooghekje  waar dan een laken overheen gedrapeerd werd 

De laatste tijd moet ik veel aan het pand terug denken ondanks de eigenlijk korte tijd die ik daar woonde tot mijn 16de   Daarna ging ik in Maria Auxiliatrix wonen intern als aspirant dat was beter ter vooropleiding vooropleiding . Wij woonden in het boven huis omdat mijn vader  de begane grond  verhuurd had aan het arbeidsbureau en een tandarts. In de kelder hadden wij een drukkerij AHOX geheten .

Ahox vanwege Arnold Hornix de oudste broer van mijn vader die na de oorlog daar het  eerst begonnen is met een reclame bureau en mijn vader nog bij van der Grinten werkte Toen mijn oom er geen brood meer in zag is mijn oom naar Amerika geëmigreerd en is daar etaleur en behang designer geworden en heeft mijn Vader heeft de zaak overgenomen en is er de drukkerij begonnen met een lichtdruk machine en een  offset apparaat  met veel vieze inkt die met een spatel op rollen gesmeerd moest worden en wanneer je een andere kleur wilde  er weer vanaf gepoetst moest worden,andere inkt  en op nieuw installeren .                                    Een heel gedoe vooral wanneer er veel kleuren gebruik moesten worden zoals  bij reclame folders voor Cohen de paraplufabriek in de Parallelstraat  waar dan tevens ook de nieuwe kleuren voor parasols en lichtstoelen in stonden.Allemaal andere kleuren met soms alleen een nuance verschil van kleur,  zeer bewerkelijk.De offset machine was  groot zwaar apparaat  dat ook veel kabaal maakte  en zeer bewerkelijk in gebruik.Tegenwoordig heet dit  een kopieer apparaat dat je zo onder je arm mee neemt.                                                          Ook de licht-druk-machine was groot en zwaar.  Er ging een grote rol in zo breed als een bestektekening voor een te bouwen pand moet zijn.Het papier was aan een kant geel andere kant wit.Samen met de tekening van de architect ging het papier over een wals die binnen in de machine werd daar dan door middel van een vloeistof ontwikkelaar een veel licht kwam het aan de anderenkant weer uit en was de licht druk klaar .                                                    Achter de  drukkerij en doka  aan de voorkant van het huis  de was kelderadertje waar een eenvoudige houten ,doch elektrische wasmachine was. Wanneer die aanstond hoorde je de machine door het hele huis denderen door een grote schroef die  de was heen en weer zwaaide.

In mijn herinnering  was het enorm  groot huis met een aardig tuintje  In het tuintje was een rond vijvertje  met goudvisje  Afrikaantjes er omheen afgewisseld met rode salvia's Er overheen groeide een rode hazelaar die  de nodige schaduw gaf aan het vijvertje . Tevens stond er ook een blauwe sering een meidoorn een gouden regen en een gemetselde open haard waar we soms aardappels mochten poffen. Mijn moeder had 2 duiven  pauwstaartduiven Cocotte en Charmeur als ze ze riep kwamen ze aanvliegen en landen dan  op de rand van het plat dak van de buren .Ze pronkte dan met hun borst zo ver vooruit zodat ze hun evenwicht verloren en  wel eens een stukje naar onder kukelde ,maar zich dan toch herkregen  en terug op het dak vlogen                                                                        Vorig jaar 2017 kwam ik langs het huis en zag dat er daar verbouwd werd  .Ik belde aan , er kwam een donkere man aan de deur (Turk) vertelde hem dat ik hier geboren was.Met grote trots liet hij me zien  hoe hij de boel verbouwd had.Ik schrok er van. De hele wit marmeren gang  trappen en lambrisering was gesloopt .Er waren allemaal kleine kamertjes gemaakt boven en beneden alles wit geverfd ,fietsen en andere ,,kostbaarheden,, stonden in de kamers gewoon naast hun  bed of tegen een aanrecht .De kamertjes  waren allemaal verhuurd . Kennelijk  aan allochtonen.Alleen een voorkamer met haard waarvan er daar vroeger drie waren geweest stond er nog met zijn zwart marmeren schoorsteenmantel.De rest was allemaal gesloopt . Ik was helemaal verpoepzakt     hoe kan iemand zo,n nostalgisch pand zo verkrachten De beelden recht en links  boven de fietsen noemde ik Adam en Eva.In werkelijkheid was dit halletje veel groter   en loopt daar nog een trap omhoog  uren  fietste ik daar met mijn 3 wielertje door de gang.  Achteraan in de gang was een toilet en daarnaast een lokaal waar een tandarts gebit prothesen maakte . De deuren waren nooit af gesloten en soms liep ik er naar binnen  dat kon gewoon  bij de spoel bak lag nog een zacht propje emulsie waar hij de prothesen van maakte. Ik duwde  het propje in het sleutelgat van het toilet  Altijd was ik bang dat iemand zou opsluiten op dat toilet De emulsie was keihard geworden  en er niet meer uit te krijgen .Avonds vroeg mijn vader  bij het avondeten wie dat propje toch in dat sleutelgat had gedaan.Daar moet je toch wel van die klein e fijne vingertjes voor hebben zij hij heel serieus  . Hij keek daarbij niet op en niemand zij iets,  ik ook niet  .Hij ging er verder niet op in  en had waarschijnlijk wel begrepen wie dat gedaan zou hebben  want mijn hoofd word er toen en nu nog knalrood van. Leuke en minder leuke herinneringen aan die tijd maar dat was dus in mijn kindertijd