'

 

Thuserhof is waarschijnlijk een afkorting van Karthuizer-Thuser.

Thuserhof was begin 1900 in het bezit van de Karthuisers paters die hun klooster hadden bij de Caroluskapel in de Zwalmerstraat Roermond, regelmatig te bezoeken op monumentendagen in september.Voorheen behoorde ook dit gebied aan de Hertog van Gelder

Thuserhof was toen  en  nog steeds een klein gehucht van 10 tot 12 boeren toen nog pachtwoningen die destijds door bewoners bewoond en het land
bewerkt mocht worden door hen en er een deel van de opbrengst aan de paters moest worden afgestaan                                         Voor meer info uit die tijd raadpleeg Boeken zoals:

Onder de klockenslag van Neel en Heemkundevereniging roerstreek-14                Roerstreek '82

 

Dit boek gaat ver terug in de tijd ,en voornamelijk ook wie waar wanneer, woonde en trouwde met......etc.

 

Eerst gaan wij nu naar het bos naar het bos,  daar was het nog een beetje te zien  hoe het vroeger was

 

 Korte historie van patershuuske  en een kapelletje in het bos

 Ooit was er een kapelletje  in het bos bij Thuserhof  een op een hoek kapelletje grenzend aan een stuk grond met daarop ook  een retraite/vacantie  huisje ? genaamd: Patershuuske waar wellicht de prior retraite hield volgens de oud en voormalig oud bewoners  van Thuserhof en omgeving.

Een  buurtbewoonster verteld dat ze vroeger jaren 50/ 60 in de zomer wel eens met de lagere school naar Patershuuske gingen om te spelen, er werd van oude banden en touw schommels gemaakt  die aan dikke tak werd opgehangen.Op  een soort terras buiten met banken kon je zitten en iets drinken .Thuserhof en haar omgeving was toen en ook nu nog steeds zeer in trek om te vertoeven in het bos ,op de fiets te paard om te verbouwen vooral asperges en  te bouwen 

  Ergens in de 80tiger jaren is er zelfs een  carnavals liedje over Thuserhofse heide  gemaakt op de melodie van Middelandse zee souvenier.....

Het gaat over o.a de zandberg op de Thuserhofse heide waar ze als kind uit omliggende dorpen zoals bv. Maasniel kwamen spelen op woensdag middag zandberg op  zandberg af .Met als refrein; Ut  is veurbee

 

 Juli 2016 op een warme dag gaat ineens de voordeur bel.    Hallo ik wil efkes wat vragen, een man op een scootertje mij onbekend   hij was op zoek naar Patershuuske in het bos,maar hij kon het niet vinden en niet eens de plek waar het gestaan had.De man stelde zich voor. Ik ben Pieter Kiewied en vervolgens,   ik ben daar in het patershuuske namelijk letterlijk achter de tralies geboren.Niet dat hij zich er nog veel van kon herinneren want toen hij 2 jaar werd zijn ze er weggetrokken. Na nog wat heen en weer gepraat wist hij wel nog dat zijn Vader de eerste melk machines hier op Thuserhof en in de Straat  aan  boeren verkocht had aan Cornelishof.  Hij  beloofde me een nog   foto's te sturen van Paters Huuske en zou zijn hele familie daarvoor mobiliseren                                      en zie hier rechts in zwart /wit..

 

Hallo Mieke.

 

Het heeft wat voeten in de aarde gehad maar ik heb de foto’s.

De hele familie kende de foto van het kapelletje met de priester daarvoor maar niemand wist waar die foto was gebleven en wie die priester was.

Er werd gezocht bij mijn oudste zus in Engeland die alles overhoop haalde maar hem nergens vond. Uiteindelijk was het de man van mijn overleden zus op Ameland die in een schoenendoos de foto boven water haalde. Die moest eerst een beetje bewerkt worden want die was in slechte staat.

Niemand wist wie de priester op de foto was. Op de achterkant stond dat het de pastoor van Asenray was. Dat vond ik in eerste instantie vreemd omdat het Patershuuske op Herkenboscher grond stond en het is niet gebruikelijk dat een priester van een andere parochie daar dan een zegening doet.

Ik ben gaan zoeken op internet en kwam zo te weten dat in die tijd ene eerwaarde Theunissen pastoor was van Asenray. Een jongere vent met een grote zwarte bos haren op zijn hoofd.

Ik ben gaan zoeken bij het kerkbestuur van Herkenbosch en hoorde dat August Rohs pastoor was van de St. Sebastianusparochie van net na de oorlog tot 1959 toen hij plotseling stierf. Ik had nog geen foto van hem maar die vond ik op de facebookpagina van ‘Oud Herkenbosch’. En toen had ik een vergelijk en wist met zekerheid dat pastoor Rohs op de foto staat en het kapelletje heeft gezegend. Dat moet ergens in 1947-1948 zijn geweest.

In de boog tegen de achterwand staat: “Onze Lieve Vrouw in de Sparren”.

 Hij was zeer geliefd in Herkenbosch. Luste graag een borrel en ging ook graag op jacht. Die laatste twee geneugten vond hij ook bij mijn vader. Zoals ik je al eerder vertelde kwam pastoor op de fiets van Herkenbosch naar Patershuuske met onder zijn toog zijn jacht geweer. Hij ging dan met mijn vader op konijnenjacht met aansluitend een of enkele borrels. In welke staat pastoor dan thuis kwam is altijd een geheim gebleven.

 De andere foto is het kapelletje in vol ornaat. Nou ja vol…. Het is een slechte foto en er is helaas niets beters van te maken. Maar beter iets dan……..inderdaad.

 ik hoop, nou ja ik weet wel zeker, dat ik je hier een bijzonder plezier mee doe en dat is een van de belangrijke dingen in ons leven. Iemand blij maken.

 Hartelijke groeten,

Pieter Kiewied.

Eind 1900 zijn de laatste resten fundering van Patershuuske  waarvan  nog enkele wit-zwart keuken vloer tegeltjes en muur resten te zien waren nu definitief opgeruimd.

Er getuigen thans alleen nog gedeeltelijke stukken wand van taxus bomen die destijds het geheel omringde

Op weg naar Thuserhof

 

Komend van Roermond/ Wirosingel over de A2 verwijst met ‘n (zelfgemaakt) geel bord van gebruikte kenteken platen  dat naar Thuserhof wijst .Rechts af dus. Over de Bovenste Schaarweg komen we op de Straat

Voordat de weg naar  Thuserhof  leidt kom je eerst in de straat die Straat heet.   Pas in het verlengde  van de Straat ,  voor Cornelishof  gaat   de Straat over,     óver een bruggetje waar Thuserhof ligt  en zijn er in de Straat eerst nog heel wat bezienswaardigheden voordat we op Thuserhof ariveren

Het 1 ste huis op de Straat nr 2 met de mooie naam Mon Reve woont Jan Reijnders. Hij is 97 jaar   ( nu 2017)  speelt nog petanque  i.h.dorp Asenray en  de krasse knar kookt nog zijn eigen potje. Hij is allang de weduwnaar van zijn vrouw met haar meisjesnaam  Mertens uit Leeuwen

 een interessant gebied

Te beginnen bij het eerste monument aan de rechterhand  De Straat telt  nl.een aantal monumentale hoeves die vrijwel allemaal al van 1700 of zelfs eerder dateren rechts en links:

Zoals; Straterhof    Anno  1844

           Heystershof Anno  1765

           Gasthuishof

           Cornelishof

 

Straterhof

De Straterhofhoeve nr.5                                    ligt aan het begin van de Straat,het huis dateert van 1844 hoewel het zelfs een paar eeuwen eerder genoemd word  maar waarschijnlijk dan herbouwd is en zal er samen met de schuur  er al wel eerder hebben gestaan.In vergelijking met de schuur ziet het huis er nog veel beter uit dan de schuur.  De gevel van de schuur staat zo bol dat je denkt dat de hij  ieder moment kan omvallen, gelukkig nu stevig gestut.          Jan Reijnders geen familie van Jan Reinders aan de overkant, geboren 1933 woonde hier zijn hele leven al, destijds samen met zijn ouders en zus.Hij rijdt nog steeds  nu (2017) auto én paard dat hij en nog vele andere paarden zelf verzorgd  en op de diverse percelen in de omgeving heeft lopen

 Straeterhof is namelijk een paardenhouderij,waar buiten ritten worden georganiseerd te paard die Jan zelf leidt in onze prachtige omgeving waar je urenlang langs en door het Meinweg gebied kunt genieten van de gevarieerde natuur een beschermd ,,stilte gebied" en biotoop waar menig interessante schepsels zoals de adder en zeldzame kikkers vlinders en andere bijzondere libellen en insecten voorkomen                                               Achter Staeter hof gaat er een land weggetje dat voert naar een ander buiten gebied namelijk naar Kloosterhof  ook een monumentaal carré  boerderij  en ligt vlak aan de auto weg richting Maastricht ,je moet omrijden over de Onderste Schaarweg  om er met de auto te kunnen komen ,of te voet dwars door het bos Tussen Kloosterhof en Straeterhof is er  een bijna kilometer lange weide voor het melkveebedrijf  dat kloosterhof toebehoort.                         Tevens voert Kloosterhof daar een van de kinderdagverblijven

       

Pal tegenover  Straeterhof  wonen  al jaren de v.d.Venne op nr. 4 Een 40tiger jaren huis.  De ouders woonden vroeger  in de wat nu schuur is hun woonhuis. De schuur voorheen woonhuis dateert ergens uit 1800

Daarnaast  een wit huisnr 6

was voorheen een café met een heuse beugelbaan,gerund door broer en zus Roemen                                                   daarna  hebben de ouders van Frits van de Venne er gewoond die eerst  in de (schuur) van nr 4 woonden. Ook het huis aan de overkant een wit huis woonde familie v.d.Venne   namelijk Suntjes .Dit huis is nu tot een villa uitziend modern huis verbouwd.                                                  Naast nr 6  is een soort gemeente depot en direct daarachter  is ergens het "Pieter pad,, nog  voor het kleine  wit huisje  waar vroeger Jaspers woonde  die nu een fietsenzaak gerenommeerde zaak in Maasniel voeren d.w.z. de kleinzoon

Een verbleekte stikker rood met wit  op een slagboom geplakt verteld dat hier het ,,Pieterpad '' verder gaat.Goed kijken daarvoor staat nog een wit bordje vaak in het struikgewas verscholen

Links van de weg na het gemeente depot Naast het kleine wit huisje nr 12 waar vroeger de fam Jaspers woonde. het huisje ligt een beetje lager.  Ernaast is in 1939 een 1 steen huis gebouwd op nr 14 In 1940 nam de familie Wassen hier hun intrek en moest de grond er omheen nog geheel ontgonnen worden,  meter voor meter met schop en riek . Rood kleurden de wortels van de struiken en wilde grassen van het erts dat in de grond zat/zit ook het water van de Maasnielder beek was bruinrood en om drink en waswater te verkrijgen liet met een 11 meter diepe put slaan tot aan de eerste grind laag.Wat een werk moesten mensen vroeger verrichten om het wonen leefbaar te maken. Hierna heeft er vele jaren de Familie van de Heuvel gewoond.

Een honderd meter verderop  pal tegenover elkaar gaat een weggetje omhoog naar  de  Gasthuishof   en aan de andere kant naar Heijsterhof

 

Heysterhof

 

Na een bocht is aan de rechterkant van de weg een prachtige oprijlaan van oude eiken die er gezet zijn door de toenmalige eigenaar begin 1900. Het is heerlijk deze oprijlaan in te lopen en je waant je in vroeger tijden 

In die vroegere tijden woonde er een groot gezin op de carré pachtboerderij namelijk      de kinderen Bergh , zoals een huisvriend en tevens overbuurman hen noemde.De Pachtboerderij Heysterhof was destijds bezit van ‘n Freule Justine  Hubertine  Catharine Maria Winkel woonachtig in Schinnen ten tijde dat de kinderen Bergh er woonde.

De tien Kinderen Berg Rechts op de foto met hun ouders voor de gevel van de boerderij      De Knappe dame links boven in de witte blouse is de moeder van nu mw .van de Ven en stelt de foto's ter beschikking met bijpassend uitleg. Op de foto links onder Anna op de stoel,daarnaast Betje ,en helemaal rechts Marieke . Achter de oudere heren , die kleinste van de jongens is Sjang die samen met Anna, Marieke, Betje  broer  Sjaek Baer en Willum zijn als vrijgezellen op de boerderij achtergebleven. Willum is als eerste t.g.v. een hartinfarct werkend op het veld overleden

In verband met mijn werk,heb ik een aantal van kinderen Bergh mogen leren kennen. 

 Anna Marieke Betje en Sjeng vertelde me over hun jeugd en de spanning in de oorlog i.v.m. onderduikers namelijk  Engelse piloten.   Het was een tijd van hard werken.Tevens vertelde  een kleindochter van de kinderen Berg dat ze als kind  tijdens de oorlog met bombardementen in de kelder van de boerderij sliepen samen met haar jongste zus op een matras  boven op een gat in de vloer waar een onderduiker lag.Toen de Duitsers met een razzia de kelder wilde binnengaan en meisjes wakker zouden worden, bad de moeder tot de heilige maagd  Maria  dat hij ze Bitte zou laten slapen omdat ze al dagen door de nachtelijke bombardementen niet  hadden kunnen slapen. Haar gebed werd verhoord.

                                                                            Op bejaarde leeftijd zijn  de 4 vrijgezellen  kinderen Bergh naar Maasniel gaan wonen omdat de boerderij veel vervallen was             ondanks heeft er nog kort een neef Kasper gewoond

Zoals op Heysterhof maakte ze ook daar in Maasniel “dikke soep”en pannenkoeken met zure kersen  Er werden aan de lopende band knapkoeken en wafels gebakken voor iedereen die over de vloer kwam en dat waren er heel wat. Tevens maakten ze  van reuzel en goudsbloemen, genezende zalf.

Tenslotte is de een na de andere overleden in de 90tiger jaren met een schat van levenservaring meenemend en veel onvermelde historie

  De naam Bergh werd al in 1831 genoemd als eigenaar,maar is na nog een volgende generatie Bergh verkocht aan iemand uit Roermond .Het zou kunnen dat deze Bergh toch de hoeve is blijven bewonen d.m.v. pacht .Ook daarna is de hoeve weer van eigenaar veranderd, maar bleef familie Bergh pachter.

Kennelijk heeft de familie Bergh heeft er tenminste een eeuw gewoond drie generaties lang  te beginnen bij Jacob Berg. Zijn zoon Hubert Bergh trouwde eind 1800 met Gertrudis Geerlings van Thuserhof Hieruit werden de ,,kinderen Bergh "geboren

  Vele jaren later probeerde vandalen  in de 80tiger en 90tiger jaren de vervallen boerderij in de fik te steken  Gelukkig is het kort daarna in bezit gekomen van de familie Cox tevens eigenaar van Kloosterhof en is de hoeve geweldig mooi in ere hersteld en gerestaureerd,

Behalve het woonhuis is het binnen verbouwd tot een  zeer modern kinderdagverblijf genoemd de                          ,,Beestenboel” waar veel aandacht word geschonken aan buitenlucht ,natuur en boerderij dieren. De peuters leren al vroeg  waar o.a. de kalfjes en de melk vandaan komt Binnen in het dagverblijf zijn overal muur tekeningen aangebracht met hertjes, konijntjes en andere in het wild voorkomende en boerderij dieren ,heel leuk en smaakvol

Na deze immense restauratie en verbouwing werd de hele buurt uitgenodigd om dit alles te bezichtigen, het geen zeer op prijs werd gesteld.Door middel van heet water diep onder de grond op te pompen word het geheel verwarmd,voor mij toen iets heel nieuws

 

 

 

Gathuishof

Aan de overkant, komende van de oprit van  Heysterhof ligt de weg naar Gasthuishof, in de volksmond vroeger “gasjeshof” eerder ’n pachtboerderij van het r.k. Godshuis woonde er een Verheggen.     De Rus noemde men hem omdat hij door de duitsers opgepakt en naar  Siberië  terecht gekomen. volgens horen zeggen een arme ,hardwerkende man die veel heeft meegemaakt  en voor en na Siberië een moeilijk leven heeft gehad                          Zijn vrouw die achterbleef verkocht melk aan omwonende buren .Zij roomde de koeienmelk  zo ver af  dat er een waterig goedje overbleef.Wanneer de buren zich beklaagde dat ze er geen botermelk van konden stoten,verweet ze hen dat ze het wel niet lang genoeg gekarnd hadden.Nadat  de man terug gekeerd  uit Rusland ,en totaal verward en ziek, zijn ze in Asenray gaan wonen.

 

De boerderij was heel erg verwaarloost en is toen in handen gekomen van de fam. Heldens Zij hebben er  drie generaties lang een gemengd bedrijf gehad  hard gewerkt,en de boel opgeknapt  Er zijn daar veel kinderen geboren die nu zelf allang weer opa en oma zijn

 

   

Gasthuishof  zelf is bijna vanaf de weg geheel ontrokken aan het oog, het ietwat  geaccentueerd landschap laat wel het voormalig wit  huis van opa en oma Heldens zien het z.g.n. melkhuisje waar nu kinderopvang en naschoolse opvang is gevestigd  alles onder de hoede van de familie Cox

Wanneer je van Heisterhof naar Kloosterhof  zou wandelen kom je een grote dassen burcht tegen,daarna een dicht stuk bos er zijn  veel vogelsoorten te zien en  te horen , zoals de bonte specht die je in de verte hoort roffelen tegen een boom om de wormpjes en andere gedierte uit hun verblijf te trommelen,en zo zijn kostje bij elkaar vergaren Ook een vos struint daar regelmatig rond.

Na Gasthuishof vervolg je  de lappendeken weg {sorry} maar heb de weg nog nooit anders gekend dan gestukkerd  gezien in 30 jaar,  kom je er aan de linkerkant  twee bungalows tegen en voor het bruggetje dat over de Maasnielderbeek gaat ligt aan je linkerhand Cornelishof.

            

Juni 2016  even een wijziging.

Hoera ineens is de weg de Straat helemaal opnieuw geasfalteerd,over alle bobbels en knobbels heen of dit een lang leven beschoren is

 

 

 

 

 

 

 Cornelishof

De hoeve Cornelishof wordt al door vier generaties vanaf 1902 door deze familie Geraeds beheerd.

Eerst door toen het gouden paar Geraeds Wassen daarna door hun zoon Tomas en Trina Geraedts en daarna weer door hun zoon Paul en Toos Geraedts.                   Momenteel is het onder beheer van hun Oudste  dochter Albertine en haar man Pieter en wellicht zal een van hun zonen straks ook weer dit tot nu toe gigantisch complex met met stallen en vakantie woningen ,boeren bedrijf en vandaag ook dagopvang worden overgenomen

Een boeren bedrijf een gemengd bedrijf ,dus vee en  vruchten zoals men dat noemt. Dat kan gerst, haver,rogge ,mais, bieten of noem maar op zijn.Trouwens werd er ook lange tijd asperge geteeld ,maar heden denk ik geheel toegelegd op veevoer voor de runderen In de 60tiger jaren werden er kippen gehouden in de schuur .             Heden verbouwd tot een 4 tal vakantie huisjes

 

 Cornelishof is en was in de 80er jaren nog volop ’n boerenbedrijf, ’n groot gezin, waarvan de kinderen al vroeg leerden mee aan pakken in de hooimaand en in het vroege voorjaar  asperges steken en andere aan de landbouw gerelateerde werkzaamheden Als het hooi dan droog was, werden er pakjes gemaakt en gestapeld op ’n aanhanger, de meiden bovenop die berg , dat was lachen,maar niet altijd ongevaarlijk. Daarna werd er ook asperge geteeld en fokte stieren op voor het vlees.Dat was een gevaarlijk werkje. Wanneer de stieren slacht klaar waren  moesten ze geladen worden op een vrachtwagen .Er werden daarvoor zware verplaatsbare hekken gebruikt .Maar soms was er wel eens een zeer onwillige sterke boze stier die zo,n hek omduwde en dan de pleitmars nam ,om een kijkje in de buurt te nemen en hij  misschien wel een leuk koetje tegen kwam                                                   Tja het boeren leven gaat niet over rozen paadjes.Sommige buurtbewoners moesten dan echt even komen helpen  zo,n stout mannetje weer in te vangen.

 

Paul en Toos bouwde eerst een semi bungalow dicht in de buurt ,net niet te zien op de foto maar wel van daaruit genomen,naar de boerderij met kippen.   Ook zus Lies wilde graag in de buurt van haar ouderlijke woning blijven en bouwde  een huis ernaast .Beide huizen liggen een beetje hoog met natuurlijk een prachtig uitzicht over veld en bos.Toen Paul de boerderij overnam, nam hij ook intrek in de boerderij en verhuisde zijn ouders naar de semibungalow.Nadat zijn moeder overleden is, woont Paul weer terug in zijn huis  en hebben nu ook nieuwe buren .Momenteel runt een bedrijfsleider de boerderij en verzorgd dochter Abertine de  vakantie huisjes.

 

 Ook op latere leeftijd  blijft de vorige bewoner Paul nu  nog zeer actief op de boerderij, net  zoals zijn moeder die altijd  in de tuin of in de winter kussens maken        en me ooit    vertelde ,,ich zeuk mich altied get te foddele” 

 Begin 80er jaren woonden er nog véél oudere mensen op Thuserhofse omgeving in de sobere boerenwoningen en was het ’n hechte gemeenschap waar men elkaar allemaal kende, bezocht en hulp bood indien nodig en er regelmatig een feestje werd gevierd.  In die tijd werkte ik in dat gebied in de wijkverpleging/verzorging                         en dacht toen,, hopelijk mag ik ooit in dit gebied komen wonen"

                              

  Cornelishof Nu

Bij en naast Cornelishof loopt dus de Maasnielderbeek die meänderd langs en door het hele gebied van Asenray + Maasniel       De oude stallen/schuur van Cornelishof zijn omgetoverd tot prachtige vakantieappartementen,die vooral ook geweldig geschikt voor rolstoelgebruikers en andere mindervaliden Ook hier werd de buurt weer uitgenodigd om te komen kijken, ze hebben het allemaal dik voor elkaar. Het hele jaar door word er gebruik van gemaakt

Na de bocht over het bruggetje kom je eigenlijk pas echt op Thuserhof  zie zwart/wit   foto van de eerste huizen van Thuserhof

Rijd,fiets of loop je daar rechtdoor kom je in het bos ,het Meinweg gebied.

Morgens als je vroeg opstaat kun je reeën spotten  die na de Maasnielderbeek gaan drinken en voorheen waren er ook de          ijsvogels die hun nest in de wand van de Maasnielderbeek bouwden in het verleden kwamen ze ook wel eens een jong visje uit onze vijver stelen,maar nu heb ik ze al jaren niet meer gezien,ook de reeën gaan met een grote boog om de met dicht gelegde plastic asperge velden,daarentegen zie wel in het bos op een rustige morgen te paard,        vaak zo'n wit kontje van een ree voor je uitschieten 

eerste huizen toen

van

  Thuserhof

Zo te zien nog een zandweg richting bos rechts het huis van Piet Smeets  Geerlings  met daarachter naar voren springend het huis van de Verheggens aan de overkant  de twee identieke huizen links  eerste huis  familie Geraedts  ,  toen Umme genoemd. Daarnaast familie Lamers. 

We zijn nu dus op Thuserhof

Met op de voorgrond het huis van Piet Smeets. Wie kende hem niet. Met zijn moeder Trui Geerlings en zijn tante Mie Smeets zus van zijn vader heeft hij daar altijd gewoond en is er ook overleden, op een eigenlijk veel te jonge leeftijd vooraan in de zestig pas. Het huis van Piet en diens voorouders worden genoemd in het boek

Onder den klockenslagh van Neel

Boven op het,, bergje" wat vroeger veldje hete woonde nog een Oom Cornelis Geerlings en tante van Piet ,maar daar komen we straks op terug wanneer we Thuserhof rond zijn

                                                                            

Toen ik in 1976 ,kwam ik hier al op een paar adresjes in de weekend i.v.m.mijn werk bij het groene kruis

 

Er  stonden toen  nog houten  elektriciteit palen  kort erna zijn die toen verdwenen. Voor en na kwamen er een paar lantaren palen,maar een bushalte maar een bus huisje kwam er nooit en staat iedereen in weer en wind uitgerekend hier waar het juist zo nodig is . Een paar jaar geleden kwamen er nog lantaren palen vlak voor de deur van Piet, maar hij was furieus dat het licht zo direct in zijn huis scheen

 

 

Onze naaste buurtjes

 

                       Mijn god wat waren we intens blij toen we die kans kregen om hier te mogen wonen. Dat was in1986  1april, geen grap , voorgangers hadden het de de 70tiger jaren  van binnen al flink verbouwd/gerenoveerd,maar om een of andere reden met de noorderzon vertrokken,daarna heeft er 7 jaren een gezinnetje gewoond . Buren kwamen om de beurt eens kijken naar  hun nieuwe  mede bewoners.En dan was er meteen pause en koffietijd tijdens het opschilderen en inrichten van ons nieuwe stulpje,,ge mot toch af en toe es pauzere”veer komme maar eve ,want ze gingen met de kippen op stok.....Maar na heel wat koffie ,borreltjes en anekdotes over de vorige bewoners gingen de buurmannen en vrouwen naar huis en mochten we toch nog een paar uurtjes naar bed.

We waren kapot.

De volgende morgen stond de overbuurvrouw al weer vroeg aan deur om te vragen of Piet kon helpen met { iets zwaars } tillen of zo , maar de verhuizers hadden al alles netjes op hun plaats gezet.Dan kom toch maar,, is efkes no os kieke noa  de verke schoon verke "           Nou effe dan en of we volgende week mee kwamen helpen met de erwten kevere            in ruil voor wat inmaak peren heeft Han een hele middag erwten uit hun jasje gedaan.    Ik moest gelukkig naar mijn eigen werk

Het huis van Piet aan de achterkant heden 2000 nog het zelfde ,waar zie je dat nog. Of het ,,huuske nog word gebruikt?? door de  huidige bewoners.

 Het afdak van Piets achterbouw is prachtig in de winter wanneer de ijspegels er aan hangen

Onze   buren waren allemaal schatjes, goede degelijke eerlijke mensen Zaterdags werd er middags zo'n beetje samen de kiezel voor de huizen opgeharkt en daarna een een borrel of een zelfgemaakt likeurtje van fruit gedronken.   Over een weer was er veel contact en vierde verjaardagen samen.Gingen samen naar begrafenissen met een gezamenlijke krans van de buurt en dan het buurt feest natuurlijk . De meeste verjaardagen waren in het najaar,  behalve dat van Piet ,wat namelijk in mei viel en hij het dan juist erg druk had en dan op een ander tijdstip vierde    ,,beej wieze van spreake "zij hij dan een van zijn geliefde uitspraken die hij  te pas en te onpas gebruikte        

De andere verjaardagen vielen meest in de tijd dat de bieten en de aardappelen waren geoogst en moesten worden afgedekt  tegen de vorst en had  Piet  ook maar even tijd. En de varkens moesten worden gevoerd.           Zo moest er in korte tijd heel veel verjaardag taart ,vlaai, kaai sjottel en nog get werms naar binnengewerkt worden.

Zus zorgde altijd voor de ,,sterke verhalen”  gepaard met een wijntje gingen dan  met pijn in de kaken en buik van het lachen naar huis

Wanneer Piet in het voorjaar het land opliep om te kijken of de bieten mais of wat dan ook al uitkwamen, bukte hij zover voorover zodat zijn afgezakte broek zijn billen bloot legde en een halve  Chippendale  show gaf tot hilariteit van de hele buurt.                                                            Zijn aangelopen katje huppelde   vrolijk met hem verder,een koddig gezicht die  grote forse man met dat heel klein lappenpoesje. Avonds ging de voordeur herhaaldelijk open om zijn lapjeskatje naar binnen te roepen ,maar een poes is geen hond en liet nog wel eens op zich wachten tot in de kleine uurtjes.Bezorgd riep hij dan Mimiiii.... met een zo hoog mogelijk vriendelijke stem, maar op een gegeve augenblik  zou Piet zelf zeggen, kwam mimi dan toch naar binnen,en viel de deur met een  klap voorgoed in het slot voor die nacht

Piet was oprecht bedroefd nadat zijn moeder en tantes de een na de ander en nu ook nog zijn katje van hem ging, hij had wel een vriendin maar het was een ( lat ) relatie 

 He neemt ut zich met ein unske zei onze bijdehante buurvrouw dan.                          Toen Piet plotseling overleed en zijn vriendin niet binnen kon omdat  de sleutel aan de binnenkant er op de deur stond , werd er een ruitje ingeslagen,dat op heden nog steeds niet vervangen is ,ondanks er al weer verschillende mensen wonen.Nagenoeg staat er alles nog zo als Piet het verlaten heeft .Zoals de  grote kar waar hij eens door de vloer  zakte en daar voor goed een gehavend been van overhield. Voerbakjes van de duiven bonenstaken in een hoek,  een paar klompen die de Polen die er wonen zo netjes naast de kar hebben gezet zodat hij er nog altijd zomaar in kan stappen. Piet was nooit te beroert om een handje te helpen ,en andersom natuurlijk ook niet .Maar dat moest dan wel onmiddellijk en niet vijf minuten later.Zo moest ik eens vóór mijn werk een band van zijn auto naar de garage brengen en hij meende die die acuut gemaakt werd .En da gleuf gij.Het duurde en duurde en ik werd behoorlijk zenuwachtig  want ook mijn mensen wachten,waaronder o.a. ook zijn moeder,maar die moest dan maar voor een keer niet verzorgd worden vond hij.          Piet was heel groot en sterk en soms wel een beetje te sterk zodat een tuinstoel onder hem wel eens bezweek .Het verbaasde me zeer dat we een keer op een feest van Sefke van Wiekese Driek waren genodigd en waar onderhand het het halve dorp was uitgenodigd .Piet  kwam me halen voor een dans,en het viel me op dat hij   bijzonder charmant en lichtvoetig zonder harde hand mij over de vloer liet zweven.Hij kon echt goed dansen en zorgde dat je tegen niemand aanbotste op de overvolle vloer van de Duup.

Naast ons woonden Jeu en Zus. Een gezellig stel,goed lachs en vol grappen.Ooit was hij Jeu bakker geweest,en dat hebben we geweten ook, na vele slagroomtaarten en wafels.Wanneer  we te lang uit bleven na een zondag wandeling in het bos stond hij op de uitkijk en zei,, woar blief ger toch" met een bijna ongeruste blik in zijn ogen.                 Ook wanneer we met vakantie gingen wat zelden voorkwam en dan ook nog  zeer kort,was voor  hem een ongezellige tijd .Omdat het dagelijkse korte praatje dan miste  waaraan hij zo gewend was Altijd was Jeu in de tuin bezig,ik ook wanneer ik vrij had. (Waat bisse aan't doon) zij hij dan.         In het begin vond ik dat ook groente en aardappelen moest verbouwen en pootte een rijtje aardappelen Toen ik ze oogstte  waren ze  ongelooflijk dik en groot .Dé, zei hij dan  de schjtomste boer met de diekste petatten. In het begin hadden Jeu en Zus nog asperges aan huis maar op het laatst was het wat te zwaar voor hun om met de kistjes te slepen en met de kruiwagen tussen  de rijen naar het huis te balanceren .Jeu zaaide  God weet wat aan kolen.Rode, sevooie, spits bloem en boerenkool natuurlijk.Dat ging wel op.De rode ,spits sevooie en andere harde kolen en kool raab  bleven staan .En op het einde van het seizoen ging de hakbijl erop en zo kamen de stukken in de mestkuil en in het voorjaar weer op het land als mest.Uiteindelijk had hij nog meer werk met het opruimen dan met het zaaien water geven en schoffelen.Maar altijd goed gemutst.Wanner zondags de duiven kwamen moesten we stil zijn en niet langs zijn tuin lopen.Want dan ,,vallen de doeve neet" die durfden dan niet te landen in beter nederlands Hij was zo trots op zijn duiven en liet me af en toe zien hoeveel pennen ze wel niet hadden  Wist ik veel hoe belangrijk dat dat wel niet was

 

Aan de linkerkant wonen wij.Vroeger waren het twee identieke huizen zoals je op de oude wit/zwart  foto ziet met de voordeur tussen de huizen , een beerput en en 10 meter verder een waterput .Voor ons hebben er veel mensen gewoond .De ouders van Jeu hebben er van begin af aan gewoond en het waarschijnlijk ook zelf gebouwd .Jeu is er geboren en getogen en was het voor hem steeds weer een verassing wie er nu weer naast hun  kwam wonen .Eerst woonde Geraedts er met veel kinderen zoals ze me eens vertelde met ook nog Opa en Oma . Daarna Lipsen ,Sjang Jansen,Hinsen een Pool of Hongaar korte tijd  en de Groot.     Het huis was helemaal uitgeleefd donker geverfd ,verwarming kapot ,na regen was steeds het plafond nat en nog wat kleinere verrassinkjes . In de tuin stond overal het groen van asperge  en veel hardnekkige zonnebloemenstruiken. Maar wij zagen door alle troep toch wel het romantische sfeertje  en dat er nog wel het een en ander moest gebeuren .De keuken was uit het jaar nul,maar eerst begon Han te schilderen alles wit en ik het grovere werk, opruimen De tuin was natuurlijk het laatst .Je weet niet wat we daar in de grond gevonden hebben van verroeste kachel en bedden tot jeneverflessen,tegeltjes allemaal kapot natuurlijk,een half ameublement strips van ,,de pil,,  en een hele hoop speelgoed                 Waarom toch ? Men kwam toch allang  de vuilnis ophalen en het stort was toen nog geen kilometer hiervandaan Zaterdagen lang heb ik met mijn aanhanger rommel weggebracht.en mijn eerste vakantie is helemaal opgegaan aan op ruimen  afbreken en ordenen 14 dagen lang.maar we waren trots daarna en snel genoeg kregen we al veel te vaak bezoek die veel beter wisten hoe we wat moesten doen en waar neer te zetten .maar gelukkig gingen wij dan ook even zitten.En geloof me vandaag is het nog zo.Veel bezoek niet tot ons verdriet. Na 2 jaar hebben we de paarden hierheen gehaald .Dat was een feestje apart

 

 Sjaak geen friese naam.

Ons 2de veulen dat hier geboren werd noemde we Jeube ,hij onze buurman was er zo verguld mee dat de tranen hem in de ogen sprongen.Hij Jeube moest eens weten hoe goed onze Jeube ondanks dat het een een Fries paard is het zo geweldig goed het in de dressuur sport  heeft gedaan.

Je had dat veulen ook Jacob kunnen noemen een veel betere naam voor een Fries paard vond Sjaak (Jacob)onze overbuurman.      Tja maar jouw roepnaam is Sjaak was het verweer van Jeu en er is nu de J.aan de beurt     As de naamgeving volgens ut stamboek weer bieje de J zeen bis du aan de beurd,,  Och tege de tied bin ich allang dood" was zijn commentaar .Het was toen nog lang niet te voorzien maar...

 

 Naast Piet woonde Sjaak dus, onze overbuurman.Toen we er pas woonde stelde Sjaak zich nog al een beetje gereserveerd op en gaf hij een zuinig knikje wanneer hij  voorbij reed hoog boven op zijn tractor  met een beetje een air of het de gouden koets bestuurde. Tevens had hij een leuke oude groene VW kever,waarmee hij op een nacht na een slokje teveel  de,, graaf,, in reed  Afgelopen met de kever. Een paar weken na dat we er woonden werd hij wat soepeler in de omgang nadat we elkaar op een van de vele verjaardagen troffen. Wanneer het zaterdagse grind harken klaar was werd het tijd voor een biertje met een       ( jonge )  Als het dan goed smaakte met een brokje kaas of worst kwamen de verhalen over de nutte tied van de oorlog los.Hij werd als zovelen naar Friesland geëvacueerd naar Den Ham waar hij  op een grote heer boerderij terecht kwam. Het was er hard werken voor de kost,maar de grootste pijn was dat hij verliefd geworden was op de dochter van de heerboer in de ,,State,, Hij had geen enkele kans dat hij haar ooit zou mogen huwen want haar vader had een andere kandidaat voor haar en die keek neer op de houthakker uit het zuiden.Sjaak was van huis uit houthakker samen met zijn broer schoonde ze de bossen op in de buurt. Nadat hij terug keerde uit Den Ham trouwde de dochter die ander maar Sjaak kon haar nooit vergeten en treurde er ook echt om.Eens zij hij na een paar borreltjes dat hij hoopte dat om wat voor reden dan ook  hij ooit de kans zou krijgen om zijn grote liefde toch nog in zijn armen te mogen sluiten. Zijn Zus Grit had namelijk regelmatig telefonisch contact met  de Friese boerin,en hoorde dat zijn rivaal ziek was geworden en kort daarna overleden. Sjaak toen al een dikke 70tiger  was  er helemaal opgewonden over,toen hij hoorde dat wij naar de hengsten keuring in Leeuwarden gingen. Hij stond erop dat we haar gingen bezoeken een bosje bloemen voor haar mee namen en een zak patatten.Toen ik haar belde hoe laat we zouden arriveren had ze allerlei smoesjes om ons toch niet te ontvangen. Het was een heel eind van Leeuwarden vandaan,en daarom gingen we er toch naar toe omdat we er al bijna waren,en het bloemetje en de aerpel bij ons hadden Ze woonde in een bungalow aan de overkant van de State  waar haar dochter  nu woonde in dat grote huis.                           Die dochter was Sjaak wel eens komen opzoeken op Thuserhof en vond dat hij haar ook maar eens moest gaan opzoeken               Aan gekomen bij de bungalow konden we niet geloven dat het dáár was toch klopte het huisnummer. De oprit vol gegroeid met onkruid stond een oude kleurloze              Opel Kaptijn, het mos groeide rondom de ramen en kieren van de auto die tot aan de nok gevuld bovenaan vol lag met lege blikjes  en groente glaasje. De verbleekte  overgordijnen waren dicht. De voordeur stond op een kier en het rook er onfris We belde aan maar ik geloof niet dat de bel het deed. De gang lag bezaaid met kleren over een rek  en het was er donker.Ik Riep eens ,maar ik hoorde niets en niemand.Wat nu?We zetten de zak aardappelen in de gang de fresia's er bovenop. We durfden niet verder naar binnen te gaan,maar riep: Wij zijn hier uit Limburg met de complimenten van Sjaak en we dropen af.

 

 

Dat was nu die grote liefde van Sjaak.Thuis gekomen had zij, die grote liefde van Sjaak  de zus van Sjaak al gebeld om te bedanken voor de aardappelen en de bloemen....Sjaak heeft daarna nooit meer iets over haar gezegd behalve dat ze en kort daarna is overleden

In het begin stookte we de open haard in de winter. Sjaak ging dan met ons het bos in om om gewaaide bomen te halen en klein te zagen en kloven      In die tijd was Weichs de Wenne  hier rentmeester in het bos en kon je voor een of  twee gulden navenant dikte en lengte een of meer omgewaaide bomen kopen . Je kreeg dan keurig op een met de hand geschreven op chic papier met watermerk een rekening, gelieve over te maken . Op een gegeven moment was het niet meer rendabel om naar het bos te gaan en te gevaarlijk wanneer stammen als mikado stokjes over elkaar lagen  Om ,,duurzaam" brandhout te kopen  voor de kachel werd onbetaalbaar, het leek wel of iedereen opeens een open haard had en daar mee de prijs opgewaardeerde               Sjaak woonde zijn hele leven lang  in het huis van zijn ouders op Thuserhof op nr 21 waar hij geboren werd met nog een aantal zussen en broers die hoofdzakelijk in het dorp woonde De ouders van Sjaak  vierden er in begin 60tigerjaren een heel groots opgezette gouden bruiloft waaraan de hele buurt  werd uitgenodigd. Een nu nog buurt bewoonster mocht samen met een kleindochter van Schmitz een versje opzeggen voor het gouden paar .De moeder van Sjaak zou een bijzonder lief en aardig mens zijn geweest               

Piet die weliswaar niet op Thuserhof is geboren  maar in Friesland is voor korte tijd samen  met zijn Moeder na de oorlog in Friesland geweest,daarna heeft hij zijn hele leven op Thuserhof 20  gewoond.De moeder van Piet was een Geerlings van,, het veldje" een 100 meter verder bergop                              Ook Jeu Lamers geboren op Thuserhof 22  heeft er zijn hele behalve een heel korte tijd in Maasniel, omdat zijn  huis ooit  verbouwd werd en daarmee de originaliteit verloor .   Jammer dat BMW  hier ooit vergunning voor gaf en hiermee  de knusheid van de straat met de authentieke boerenwoninkjes te ontnemen.  Voor en na zijn de heren/boeren alle drie overleden tot onze spijt hebben we dit  van heel dicht bij meegemaakt  en kwam er de grote ommezwaai op Thuserhof

Eerst overleed onze dierbare overbuurman Sjaak

 Sjaak stierf na een betrekkelijk letterlijk kort  ziekbed  ik geloof maar een dag .Oh wat was hij boos, eerst omdat hij niet meer op de tractor kon klimmen en naderhand dat hij niet meer de kracht had om naar buiten te gaan om te kijken of de bieten niet te zeer geleden hadden van de droogte.Hij wilde niet ziek zijn,en deed zijn uiterste best om te doen of er niets aan de hand was.Maar hij ging snel achteruit nadat hij een dag op bed was gebleven

Toen ik terug keerde van mijn werk en   apotheek om een recept voor hem op te halen gaf hij te kennen  even rechtop te willen zitten  met de benen  langs de rand van het bed, maar hij trok al snel  wit weg en gebaarde ,,terug " ich goan zij hij moeilijk   nadat we hem terug legde blies hij na een paar seconden zijn laatste adem in onze armen uit.

Een paar jaartjes later ging Jeu Lamers onze buurman die steeds heel erg bedroefd bleef  over het verlies van zijn overbuurman Sjaak waarmee hij van kinds af aan al die jaren was opgetrokken. 

 

Op het einde van het rechte stuk voor het bos,woonde de ,,Knip,,voor het parkeerterrein                                                       Vroeger een begrip in de buurt een tuindersbedrijf met groente en voorjaarsplantjes.Ze woonden direct aan het bos en ik vroeg me wel eens af of dat niet een beetje akelig wonen was,maar nee er was nog nooit iets akeligs gebeurt totdat..maar dat vertel ik later nog wel eens in mijn memories

 

 

 

In de bocht  het hoekje om woonden de Geraedtsjes( Buskes )  Heemels  en Schmitz met tóen 3 huizen bij elkaar. De Buskes bouwden een huis  in 1949 en woonde daar samen 2 broers en 2 zussen gezeten aan de tafel op de foto op de dag van toen  de gouden bruiloft  tijd voor een mooie foto

Alle oudjes van toen zijn gedurende 80jaren overleden of eerder, maar er wonen nog nazaten. Ze  wonen daar  heerlijk aan de bosrand met z,n voor en nadelen In de waarschijnlijk 50tiger jaren  werd er bij huize Schmitz een laag huis aan de overkant een grote gouden bruiloft gevierd met heel Thuserhof iedereen was genodigd

 

  Thuserhof is een rondje/vlaaipunt of 3 hoek met rechts en links huizen.Na de ingang van het bos,direct aan rand van het bos liggen nóg wat huizen   een beetje verder op en bij een scherpe bocht naar links boven woonde vroeger een Oom en tante van Piet. Broer en zus dus .Marieke en Cornelis Geerlings,, op het veldje,,

Zij zijn al snel na de eerste jaren dat we er woonde overleden. We hadden nog geen kennis met hen gemaakt ,maar zij wisten al snel dat daar in ,,dat wit dink,,zoals ze ons toen als enigste witte huis noemde ,,de zusters"woonde.Op eens tussen de middag kwam Marieke aan gelopen jammerend ,,kom es gauw kieke noa Cornelis,hee is neet tegooi gewaore.

Maar ja,aangezien we geen dokters zijn en geen enkel risico wilde nemen belde we meteen eerst een dokter alvorens zelf te gaan kijken, dat kost alleen maar tijd .De dokter kwam onmiddellijk en tegelijk met ons , hij met de auto ,wij te voet bij Cornelis aan.De dokter een A.I.O zoals dat tegenwoordig heet  liet Cornelis  meteen met de ziekenauto ophalen ophalen en nog voordat we kennis konden maken was Cornelis er niet meer.Zijn zus bleef ongelukkig alleen achter na 80 jaar samen waarvan ze vond dat het 't schoonste plekske van Thuserhoof was. Toen ik haar ging bezoeken was het nog maar een zielig hoopje

 

De buren fam Tegels hadden er een goed contact mee en hebben zich het laatste jaar  over haar ontfermt.                                             Nadat  Marieke is overleden, heeft er met de komst van nieuwe bewoners een drastische verbouwing plaatsgevonden  met behoud van originaliteit aan de buitenkant. De leraar die er een niet al te lange tijd heeft gewoond  is ook nu al weer vervangen door een jong gezin die  het geheel weer een andere uitstraling geven van een soort carré daar op het veldje

Op de hoek woonde fam. Tegels.Een groot gezin die eigenlijk al allemaal uitgevlogen waren in de tijd dat wij er kwamen wonen.    In de 90tiger jaren  vierden zij hun gouden bruiloft  en wenste zich  een originele ouderwetse bruiloft met paard en koets en de door de omwonende buren versierde staat met boompjes met handgemaakte roosjes .En zo geschiede.Dagen werkten we aan boogjes en roosjes in een schuur bij buren en deze   zorgde ook voor boompjes langs de weg waar de roosjes in kwamen te hangen  Natuurlijk zorgde de nachtelijke regen voor een beetje verlepte roosjes op de dag zelf,maar het werd ondanks een knal feest., met een mis waar het bruids paar met koets  naar toe werd gereden.Het was groots opgezet allemaal ,maar ondanks de vele gasten werd de buurt daarna nog eens uitgenodigd om wat over was gebleven nog eens te komen verorberen.

 

 

 

 

 Het hoekje om met de scherpe bocht naar rechts is direct daarna rechts  een schattig  boerenhuisje een cottage zouden de Engelse zeggen,waar heden ook een jong gezin woont. Links van uit de foto gezien op de hoogte waar de paardjes aankomen.                  Vroeger woonde er de familie Pollaert

Ze  beide zijn heel oud geworden ,de een mager en met hard werken,de ander gezet  vet gegeten  gerookt en niet veel bewogen Om het verschil maar eens aan te geven hoe het beide kan.

In de 80 tiger jaren dat ik er  i.v.m. mijn werk iedere morgen kwam in een bloed hete keuken, zomer en winter stond er een hout kachel te puffen zo,n kachel maar dan oud, die mensen zich nu wensen en die in magazines staan zoals in schöner wonen. Op de kachel stond een grote ketel met warm water de ketel zat zo vol met kalk aanslag vooral het tuitje, zodat je een lamme arm kreeg om hem leeg te schudden,verder stond er op de kachel een kan koffie te pruttelen en een pan met een hers,dat is een stuk spek dat uitgebakken werd.Nadat de oudjes  beiden verzorgd waren aten ze samen witbrood dat  in het vet gesopt werd en dronken er  gekookte koffie bij.

Op een dag nadat ik  die zelfde morgen veel te laat dus en net terug van vakantie  en met nog mijn Bally schoentjes aan, met heel smalle riempjes merkte dhr Pollaert op  ,,kins doe doa op traie?? Nog nooit had ik eerder zijn stem gehoord en was stomverbaasd dat hij dit opmerkte en zich zomaar had laten afleiden van een van zijn interessante romans.   Wanneer ik morgens binnen kwam met een luid ,,goedemorgen,, keek hij nooit op nog om en bleef diep verzonken in een van de roman  waarvan er stapels op de kast lagen.                                                           Nadat beiden zijn overleden heeft zoon Jan er nog een korte tijd alleen gewoond,           maar is nu  smaakvol verbouwd met behoud van origine.

 

 

Maar tot zover de historie over de  het eens zo rustieke entre aan het bos gelegen  Thuserhof,  verwacht je een of andere monumentale hof  te vinden ...........                 hoewel het  hier heden  steeds meer de uitstraling krijgt van een industrie terrein wanneer je vanaf de <<Beestenboel komt aanrijden zie  grote hallen en  hekwerken eromheen aan de rand van de te smalle wegen waar vaak huizenhoge machines en en vrachtwagens af en aan rijden of slordig afrastering langs weilanden en daarna over het bruggetje  verveloze  deuren en kozijnen Het onkruid groeit tierig tussen het grind voor de panden soms een halve meter hoog,en het word steeds lastiger  om ook onze voortuin onkruid vrij te houden niet meer samen grint harken , en een borreltje erna voor het weekend begint en dan kan ik wel eens heel sterk naar vroeger tijden verlangen.

Na die tijd dat onze buurtjes voor en na verdwenen zo ook  Piet op de hoek op betrekkelijk jonge leeftijd is daar eigenlijk dat hele rijtje  een beetje verpauperd  en weet je  niet meer wie er wanneer,waar en of er iemand  woont. Ook op andere adressen wonen ook vreemden die zich nooit voorstelden .

Je ziet en zag in de winter en avonds het licht branden,en  rook uit de schoorstenen komen ,maar omdat wij aan de achterkant     v h huis  de woonkamer hebben zien we ook niemand .We probeerde al eens een kerst kaartje hier en daar ,zoals  dat hier jaren de traditie is maar kennelijk boeit het niemand . Ook B.M.W. waar we waar al eens onze verbazing over uitspraken na dat er voor de zoveelste keer in dat rijtje een wiet tuintje werd ontruimd en wiet knippers uit een pand werden gehaald vind men kennelijk niet zo boeiend  Zo verpauperd ons eens zo   idyllische, vriendelijk hoekje van Thuserhof  dat  naar het bos leid .Waar dagelijks veel wandelaars waaronder  tenminste een wethouder die er zijn hondje uitlaat en er vaak langs rijd.Maar in plaats daarvan word ook hier  industriële belangen belangrijker gevonden

Het bos nu

Tegenwoordig is het in het bos een stuk  gezelliger geworden met nieuwe  wandel weggetjes  tot aan de boshut. De boshut is een trekpleister voor oud en jong die daar jammer genoeg ook wel een fikkie maken,dat op heden gelukkig nog niet tot grote brandjes heeft geleid

 

 Nieuwe fietspaden een stevig bankje om te zitten op de parkeer plaats en tevens een goede parkeer gelegenheid  en een weg wijzer voor langere of kortere wandelingen.Vooral op Zondagmorgen word er veel gebruikgemaakt van het bos om te wandelen te kuieren of te joggen.Vroeger was dat wel anders.  Wanneer de rode vlag uithing aan de rand van het bos waren er militairen er aan het oefenen en konden de kogels je om de oren vliegen volgens de boswachter. Nu komen ze nog alleen maar wat uit ,,puttings"oefeningetjes te doen zowel door militairen als wel gewone burgers .Iedere zondagmorgen komt er een 50 plus wandelclub,die na een stevige wandeling gezellig samen koffie drinken  op de parkeer terrein  De dames op het bankje  dekte de tafel alvast voor de terug komers van de wandeling ,het clubje is  aardig uit gebreid,met ook wat meer jongeren nu.

Een opmerkelijk jammerlijk,maar achteraf ook weer verheugend  feit is dat meerdere gezinnen er een hond of poes aan overhielden die in de vakantietijd daar in het bos aan hun lot werden overgelaten  in de vakantietijd  Ook wij vonden op de parkeer plaats een poes. Gelukkig is dat de laatste jaren niet meer zo aan de orde geweest behalve dat er een jaar of zo geleden ineens 9 bruine kippen op de parkeer plaats liepen,  die heeft de dieren bescherming toen  opgehaald 

 

 

 

 

Hieronder nog wat sfeervolle plaatjes van alles wat er op en rond Thuserhof leeft vliegt groeit ,en er op bezoek komt

 

 

'

In iedere stad of dorp is wel een stad of dorp figuur,          zo ook hier in de omgeving namelijk:

Een een  excentrieke dame

en een charmante Heer geen dorpsfiguur maar wel een gedenkwaardige Heer

Na het  overlijden van haar man  is na jaren het huis van een in  de 70 boerin totaal onderkomen. Het water lekte langs de muurplaten als een zeef in de kamer, en verder was het ook om te huilen en vraag je, je af hoe kan iemand zo wonen .De dorps mensen meden haar. En zij meed de dorpsmensen. Ze leefde als een kluizenaar samen met een koe een kat en voorheen ook nog een hond .In de winter stuurde ze de hond naar haar bed om voor te warmen.De koe stond in de stal met haar onderbenen tot in haar eigen mest.   Met de handen plukte ze gras in haar tuin en omgeving  voor de koe . Een neef bracht soms wat hooi en brokken. Na een tip van maatschappelijk werk en huisarts,ging ik er dagelijks langs om contact met haar te krijgen .Dat lukte pas na weken in de zomer wanneer ze gras aan't  plukken was.Op een gegeven moment mocht ik zelfs binnenkomen.Er was bijna niets in huis .Een keuken met een keukentafel en stoelen bekleed met ooit rode vloer zo te zien.In de keukentafel een la met wat oud bestek.  Braad pannen aan een nagel aan de muur. Een verroeste, niet aan gesloten potkachel en een kast met opzet spiegel en een gelukkig nog goed werkende waterpomp in de keuken.  Wat en waar moest ik aan wie beginnen? na overleg in een hometeam een eerste stap gedaan namelijk .I.v.m.Klachten van buren over ongedierte is er door maatschappelijk werk en fam. de boven verdieping leeg geruimd en dichtgetimmerd. Boven woonde  ratten en muizen tussen oude kleren en dekens en andere vodden,ondanks een kat die trouwens maar een oog had.    In de kamer stond een vooroorlogs bankstel waarvan de kleur niet te raden was  en een tafel. In de kamer lag net zo veel  stro als overal door het huis  Het toilet,ik kan niet zeggen wat er in zat maar er stonden  tot boven aan de rand toe schimmel koppen op alsof het ganzen eieren waren.          

,,Kom mare" zij ze,en liep voor me uit.We keken elkaar  wat onwennig aan en Ik vroeg wat eet u,ze keek me vreemd aan ze liep voor me uit naar de stal en wees op de koe Op een soort vensterbankje in de stal stond een smerig wat groen uitziend glas,hield het onder de koe en trok aan de spenen  het glas werd bijna half vol .                            Bijna leag zij ze, over de koe denk ik?   Ineens wees ze zo voor me uit dat ik moest gaan. Bij het poortje stond een buurvrouw. Ja zo kan dat hier niet verder he .Voorheen kookte ze nog wat aerpel die ze zelf gepoot had  maar die zijn nu op, en de kachelpiep is kapot en de laatste tijd gaat ze hard achteruit en loopt snachts over straat. Gelökkig heeft haar neef de tractor meegenomen want ziëe is ein gevaor op de waeg

Dat zal wel dacht ik, dat ze achteruit gaat wanneer je niets te eten hebt.Ik vroeg om het adres van de neef  en regelde met hem samen dat de bakker om de halve dag een half brood op de venster bank zou leggen en ze ,,tafeltje dekje" kreeg.Tevens zou hij de koe verzorgen ,maar op een dag was de koe er niet meer??In het begin liep dat nog niet zo gemakkelijk met dat brood op de vensterbank want de ratten er met het brood vandoor  en at de kat tafeltje dekje op om dat zij mensen schuw was en zich verstopte  wanneer er iemand het erf opkwam. De communicatie met haar liep stroef.Ze was verleerd om met iemand te praten en met mijn zeer gebrekkig               ,,plat " moesten er soms handen en voeten bij gebruikt worden,om iets duidelijk te maken.Maar na een tijdje ging het beter en kon ook zij beter uit haar woorden komen.  Ik ging er iedere dag even kijken op ongeregelde tijden,want het koste tijd en dat hadden we nooit. Inmiddels had de dokter haar een keertje mogen onderzoeken omdat zij hem meteen herkende , gelukkig,dat was een pre.Conclusie hartstikke gezond op een kleinigheidje na.Haar kleren waren om niet naar te kijken laat staan aanpakken,opgedroogde poep en pis en vuil. Bij het groene kruis werd er destijds wanneer er iemand overleden was meestal kleren gebracht voor ,,arme mensen"die er toen bijna niet meer waren .Dus ik sleepte alles mee na haar toe en hing ze op in de keuken,zodat ze er aan kon wennen. Lanzaam aan mocht ik haar verschonen nam de vuile kleren mee naar buiten  gooide ze in een oude olie ton en stak er de fik in.Nee wassen mocht ik haar niet en dat was ook niet nodig .Haar huid was van leer en nam geen vuil op en echt stinken deed ze ook niet. Op een keer ontdekte ik dat ze moeilijk liep op haar versleten klompen. En vroeg ernaar ze liet me haar blote voeten uit een klomp zien.Ongelooflijk de nagels waren helemaal om gekruld onder haar voet gegroeid ,hoe had ze er op kunnen lopen.Nadat ze iets meer toegeeflijk was geworden en ik zij dat ik een zusje zou meebrengen,,de pedicure dus"middags vroeg ze of ze dan ook wat voor haar meebracht .Ze was gewend van mij dat ik haar altijd iéts meebracht koekjes een ijsje een stampotje en of van alles  wat we over hadden en  fruit uit onze tuin maar niet te veel pruimen daar had ik wel van geleerd.

Daar kan ik zo niet aan beginnen zij de pedicure dat zal toch eerst een beetje moeten weken.Dat zal niet hard weken met koud water dus wat nu het was zomertijd maar niet erg warm. De volgende dag de ramen open gemaakt de pot kachel aangemaakt met hout dat er overal lag en een emmer water er op.Het stonk wel in de hele buurt van de kachel,maar op dat moment wist ik niets beters.Toen het water niet genoeg bleek , ik buiten nog wat hout ging halen en terug kwam had ze zelf een plastic bak met water op de kachel gezet en die was al flink  aan 't smeltenop de potkachel. Weg  mijn water , de kachel uit en een onbruikbare bak.Ik weet niet meer hoe ik toch nog wat lauw water heb gefabriekt maar net genoeg in de emmer om haar nagels  iets te weken en snel genoeg daarna kwam de pedicure.Er moest bijna een nijptang en hamer bij aan te pas komen en de pedicure verzekerde dat ze een nieuwe uitzet moest aanschaffen wanneer ze nog meer van deze klanten moest behandelen. Ik heb heel wat privé  uurtjes aan deze dame gewijd ,want al die tijd had ik nooit kunnen verantwoorden.Ons contact werd steeds beter. Het viel me op dat bijna iedere morgen de spiegel op de kast op de grond lag  in de herfst als het eerder donker was ,het ligt aan moest, zag ze zich zelf in de spiegel            en zij dan verschrikt ,,Doa is eine " en gooide de spiegel van de kast. Tja ze zag er uit als een klein heksje  met een sikje. maar ze kon bijna niet geloven dat zij dit zelf was. Opeens werd ze bijna een beetje ijdel en de sik moest eraf.Eerst met de schaar maar de stoppeltjes moesten ook weg. Nu had ik al eens een paar dames scheermesjes gekocht maar dit ging me toch iets te ver. Van een collega hoorde ik dat ze een broer  aan de andere kant van de Maasbrug had wonen.Dus op naar de broer.

De teleurstelling was groot want broer lief had  alleen maar een paar verroeste scheermesje met een oude klingel voor zijn zusje over

Het werd herfst en winter echt winter en moeilijker voor mijn cliënt,zonder kachel, een eenpersoons bed hadden we in de kamer  gezet,met veel dekens maar stond bijna iedere dag op een andere plek ,soms helemaal gesloopt. De  situatie werd steeds nijpender.Op een middag ging ik kijken en had ze met de mouw van haar gebreide wollen trui ergens in het water gezeten,ik weet niet waar of hoe of wat. Het vroor en de mouw was bevroren en dus haar arm ook. voorzichtig trok ik haar trui uit, wat ze gelukkig gelaten toeliet en heb lang de witte koude arm zachtjes warm en op kleur gewreven.  Na een verschoning en wat brood met stroop en melk kreeg ik haar zonder veel tegenstribbelen het  bed in onder al die dekens . Maatschappelijk werk kon niet echt iets ondernemen totdat er echt iets mis ging.... Ze werd steeds onrustiger,zwierf snachts over straat en had verwarde verhalen over  ruzie op straat dat ze had hoorde schieten en er op haar deur werd geklopt etc.

Het vroor daarna gelukkig niet meer ,maar eigenlijk vond ik dat de situatie  niet meer houdbaar.Het werd kerstmis en van familie kregen we een chocolade kerststol met kersen en ik weet niet wat allemaal,heel machtig .Ik nam een groot stuk voor haar mee,maar ze vertrouwde het niet en moest eerst  zelf er een stukje van eten voordat zij er aan begon.

We kookten  winterkost erwtensoep en boerenkool met worst en dergelijke met in ons achterhoofd steeds een extra portie voor haar. In die tijd werd mijn vader ziek en moest ik wel eens vaker naar Venlo en schoot een extra bezoekje bij haar er bij in,dan was ze boos en schold op me dat ik haar had laten zitten.Inmiddels had ze zich in het hoofd gezet dat ik een nichtje van haar was en zij daar kennelijk rechten aan ontleende.Het werd nieuwjaar en ik begreep nu waar het zogenaamde schieten vandaan kwam.Nieuwjaarsdag ze had die nacht een kamer vol met gekleurd papier van het siervuurwerk  bij elkaar gezeumerd maar werd uiteindelijk door de politie thuis gebracht die haar smorgens  door de straten had zien zwerven. Ook de volgende nacht zwierf ze weer door het dorp en werd uiteindelijk door de politie bij het ziekenhuis afgeleverd. Daar werd ze  tot haar grote ongenoegen de volgende dag eerst in een bad gezet,waarna ze meteen een kou opliep.Daarna werd ze in het zuiden ergens opgenomen in een verzorgingshuis  Het werd een nieuw onbekend levenswijze voor haar  waar rust  reinheid en regelmaat   hoog in het vaandel stond en  een geordend leven wat zij waarschijnlijk voorheen nooit beleeft had.  Zoals het spreekwoord gaat   ,, als de nood het hoogst is, is de redding nabij"